Flagi modlitewne wywodzą się z tradycji Yungdrung Bon. Według Yongdzina Tenzina Namdaka Rinpocze, w dawnych czasach wyznawcy Bonu recytowali mantry i modlitwy dmuchając na paski kolorowej wełny. Te paski były następnie wieszane na gałęziach krzewów i drzew. Ta praktyka ostatecznie przekształciła się we flagi modlitewne i trwa do dziś.

Najpopularniejsze flagi to lungta. Można je poznać po tym, że każda ma w środku wizerunek ‘konia wiatru’ z płonącym klejnotem. Lungta ma następujące znaczenia:

- zewnętrzne: mityczne tybetańskie stworzenie,

- wewnętrzne: pozytywne cechy, takie jak „szczęście”,

- sekretne: element przestrzeni (jeden z pięciu elementów),

- bardzo tajne – wewnętrzna przestrzeń/wiatr w ciele.

Koń wiatru symbolizuje to szybkość, z jaką flagi modlitewne mogą unosić lungta. W czterech rogach każdej flagi znajduje się jedno z czterech stróżujących zwierząt, czterech kierunków: lwa, tygrysa, garudy i smoka. Najczęściej flagi modlitewne są zgrupowane razem jako zestaw pięciu i każda symbolizuje jeden z pięciu elementów. Kolory flag są w następującym porządku: niebieski – niebo, biały – powietrze, czerwony – ogień, zielony – woda, żółty - ziemia.